15 Eylül 2012 Cumartesi

TOZLU RAFLAR ARASINDAN ÇIKAN SİYAH BEYAZ FOTOĞRAF...

    Perşembe günü alt komşumuz ile onun okuduğu liseye gittik. Lise 2 den terk yapmıştı ve açıköğretimden liseyi tamamlamak için zamanında okuduğu liseden aldığı notları gösterir bi belge alması gerekiyormuş. Ama öğrenci numarasını hatırlayamadığı için de dosyasından notlarını çıkaramıyorlar. Biz bayağı bi aradık. Kocaman kocaman kayıt defterlerinden fotoğraflara isimlere baka baka komşumuzun öğrenci numarasını bulmaya çalıştık. Ama öyle kolay falan zannetmeyin. Çünkü bahsettiğim lise Konya'nın en eski liselerinden. Neyse en sonunda bulduk.
    Sonra aklıma geldi. Babamda bu liseden mezundu. Acaba babamın dosyasını da bulabilir miydik. Dosyasından o yaşlarına ait bi fotosunu alabilir miydim acaba? Babamla amcam aynı sene mezunlardı. Amcamı aradım amcama liseden kaç yılında mezun olduklarını sordum. 1978 yılı mezunuymuşlar. Çok iyi bi müdür yardımcısı vardı. Ondan rica ettim. 78 yılı mezunlarının defterini çıkardı. Ama defteri görseniz. Hani derler ya kara kaplı defter. İşte öyle. Kocaman. Neyse ki bikaç sayfa sonra babamın ve amcamın notlarının olduğu sayfayı bulduk. Rica ettim müdür yardımcısına. Bana babamın bi fotosunu verir misiniz diye. Kızım babanda vardır eski fotoları. Ona sor dedi. Bende babamın yakın zamanda vefat ettiğini  ondan bi hatıra kalması için istedğimi söyledim. O da tamam kızım ben sana bulurum dedi. Sonra diğer müdür yardımcısına 78 mezunlarının dosyaları nerede diye sordu. Diğer müdür yardımcısı çok gıcıktı. Şimdi onunla uğraşamayız. 30 küsür yıllık dosya aşağıdaki arşivde onlar bulması uzun sürer dedi. İyi olan müdür yardımcısı da benim yanıma gelip sessizce ben bulurum kızım dedi. Yarına gel al dedi.
   Akşam üstü komşumuz okula tekrar uğradığında o müdür yardımcısı komşumunzun yanına gelmiş fotoğrafları vermiş. Babamın ve amcamın. Ama babamın dosyasında fazladan fotosu kalmadığı için dosyasında zımbalı olan fotoğrafı çıkarmış. Komşumuza da çok aradım ama kız babam öldü deyince çok gücüme gitti onun için buldum demiş. Allah ondan razı olsun.
    Akşam fotoyu komşumuz getirdi. Evde kimse yoktu. Fotoyu görünce oturdum saatlerce ağladım. Babamın benim şimdiki yaşımdan daha küçük hali bana , gözlerimin içine içine bakıyordu. Yine onu çok ama çok özlediğimi anladım oturdum bi daha ağladım...
   Allah inşaallah baba özlemini kimseye yaşatmaz...

4 yorum:

  1. Babasız kalmak savaşta konutansız kalmak gibidir.

    Başın sağolsun..

    YanıtlaSil
  2. Teşekkür ederim canım. Allah kimsenin başına genç ölüm vermesin.

    YanıtlaSil
  3. ne güzel ifade ediyorsun.
    foto da ne güzel olmuş.

    YanıtlaSil
  4. teşekkür ederim canım. içimden geldiği gibi yazdım :( evet babamın 30 küsür yıl önceki fotoğrafını bulmak çok garipti. amcamınkini de buldum aynı zamanda geçen gün amcamın doğum günüydü. büyüttürdüm çerçevelettirdim ona kendi çocukluk fotosunu hediye ettim. çok şaşırdı ve çok mutlu oldu :)

    YanıtlaSil