30 Kasım 2012 Cuma

İKİZ KARDEŞLERE ABLA OLMA SANATI...


     Anlayamıyorum. Anlamıyorum. Anlamıyoruuuuuuum. Niye insalara isteklerimi anlatamıyorum. Ben mi anlatamıyorum, onlar mı anlamıyor ya da anlamamak işlerine mi geliyor?
     Evde, okulda, işte, heryerde niye böyle. Sabah evden kavga ederek çıktım. Annemle kardeşlerimle kavga ettim. Ya ben mi anlatamıyorum onlar mı anlamak istemiyor. Benim eşyalarım niye benim koyduğum yerde kalmıyor. Ya onu ben aldım değil mi ben. Hatta muhtemelen başıma gelecek olanları bildiğim için kendime aldığımdan onlara da almıştım. Ama yok kendinin ki biter bana dadanırlar. Ya tamam kullansın. Kullanmasınlar demiyorum. Ama aldığı gibi bıraksın. Eşyalarım kıymetlidir, düzenli kullanırım. Ama yooook benim kardeşlerimde onun zerresi yok. Mahvediyorlar. Sabah bağırdım yeter artık niye benim dediklerim dinlenmiyor, aldıklarını aldıkları yerine koyulmuyor diye. Annem de bana haklısın diyeceği yerde onlar öyle, kabul et dedi. Benim şarteller attı. Ya kendi eşyalarına nasıl davrandıkları beni ilgilendirmez. Ama ben sabah sabah hem eşyamı arayacağım, hem de eşyamı şaftı kaymış bi şekilde mi bulacağım her zaman. Sonra ben gittiğim zaman göreceksiniz, değerimi o zaman anlayacaksınız diyorum o zamanda anne bu kızın evden gitmeyi, evlenmeyi kafasına koymuş diyorlar. :( Sonra akşam üstü hiç bi şey olmamış gibi abloş ne yapıyorsun diye telefon açıyorlar. Kızmaya devam etsem suratsız abla oluyorum, devam etmesem isteklerim hiç bir zaman benim istediğim doğrultuda gerçekleşmiyor. :(
     Ya insanın ikiz kardeşi olması çok zor. Bi de tek yumurta ikizi halimi siz düşünün artık. :( Aranızdaki yaş farkı azsa daha da zor. Benim ikiz kız kardeşlerimle 1 buçuk yaş var. Kardeşlerimi çok seviyorum ama beni çok yoruyorlar. Bazen gerçekten bunaldığımı, nefes alamadığımı hissediyorum. Bi yerlere kaçmak bi kaç gün kafa dinlemek istiyorum onu da yapamıyorum Ne yapacağım bilmiyorum. :(

10 yorum:

  1. Kardeşler sorumsuzda olsa kardeş işte :)) Onlar da öğrenir zamanla eşyasının kıymetini bilmeyi :)

    YanıtlaSil
  2. pire; onları çok seviyorum ama beni çok üzüyorlar. ama abla olmak böyle bi şey geliba. keşke benim de bi ablam ya da abim olsaydı. :(

    YanıtlaSil
  3. Zamanla öğrenirler ablası benimde başımdaydı böyle bir kardeş ama büyüdükçe herşey yerine oturdu.

    YanıtlaSil
  4. bende bu zamana kadar kendimi böyle avuttum ama 21 yaşına geldiler daha ne zaman büyüyecekler acaba :)

    YanıtlaSil
  5. Benimde bekarken durumum böyleydi, kız kardeşim sürekli eşyalarımı kullanır çoğu zaman kaybederdi şimdi ben ona yapıyorum aynısını gidip annemlerden beğendiğim ne varsa alıyorum :D ona da anla senden eler çektim diyorum.

    YanıtlaSil
  6. nursalkımı; canım yaa ben şimdi senin gibi yapabilmek için evlenmeyi mi beklemem gerekiyor. o zaman daha çok var yaaaa :( abla olmanın ortak kaderi bizim ki herhalde yaa.

    YanıtlaSil
  7. Kardeşlerin olduğunu bilmiyordum ben seni tek yaramaz sanıyordum siz meğer 3 müşsünüz)):))

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. aa kuğum bende kardeş çok 3 kardeş değil 6 kardeşiz biz :) ben en büyüğüm :)

      Sil