9 Mart 2015 Pazartesi

SÜKUT...

Konuşmak, yazmak, anlatmak istiyorum.
İstiyorum ama başladığımda dilim lal, elim yazmaz oluyor.
Korkunun dibine vuruyorum. 
Korkuyorum hem de o kadar çok korkuyorum ki, belli etmemek için etrafa gülücükler saçarak dolaşıyorum.
Sonra...
Sonra tam cesaretimi toplarken vazgeçiyorum.
Konuşsam istediğim gibi konuşamayacağım derdimi anlatamayacağım, yazsam bu aralar kalemim elime dolanıyor, anlatsam her şeyi olduğu gibi anlatamayacağım...
Onun için daha çok susuyorum. 
Sustukça daha çok konuşmak, yazmak, anlatmak istiyorum ama korkumu yenemeyip en sonunda çareyi sükutta buluyorum...




4 yorum:

  1. Aynen böyleyim..
    Anlatamıyorum.. içim içimi yiyor.. bu da sanırım sağlığıımı bozuyor..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Aynen canım aynen beni anlamışsındır ben de seni çok iyi anlıyorum...

      Sil
  2. ahh be gülümm için avaz avazz bağırırken susmak sustukça boğulmakk
    ne yazık ne kötü bişey ...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. maalesef kötü bi de onu yaşamak daha kötü...

      Sil